Het Archief
Het is het verbinden tussen twee werelden wat me constant bezig houdt. We hebben met ons allen te doen met meerdere werelden, parallelle werelden, die simpelweg parallel lopen of juist totaal niet lijken te stroken en voor de nodige wrijving zorgen, en er bestaan natuurlijk werelden in werelden. De twee-werelden theorie van Plato geeft het grote verschil tussen de ideeënwereld en de plaatjes wereld om ons heen aan. De theorie van parallelle universa ‘veel verschillende werelden’ laat zien dat de keuzes die we maken er eigenlijk niet toe doen omdat alle paralellen naast elkaar bestaan, toen ik achter deze theorie kwam gaf me dat veel rust, aangezien ik moeilijk keuzes kan maken juist omdat mijn binnenwereld zo enorm verschilt van de wereld om ons heen. Ik heb het dan niet perse over de ideeënwereld die naar voren komt in de theorie van Plato, maar een dieper liggende wereld die niet perse van mij is. Een abstracte binnenwereld, waar niet geoordeeld wordt en geen betekenis wordt gegeven, een wereld van vrede, totaal haaks op deze wereld. Ik ben met mijn lichaam het medium van deze twee werelden, aan de abstracte wereld kan ik aardse vormen geven om deze tot een beeldende vertaling te laten komen.
Ergens verschillen deze werelden niet heel veel van elkaar. De structurenwereld laat mij heel duidelijk zien dat waar ik mijn focus leg aantrekking is, een overeenkomst, dit terwijl de structuren niet veranderen, nog een overeenkomst. Onze blueprints zijn al lang gemaakt (kirlian-fotografie). Welke keuzes kunnen we zelf dan nog maken? Misschien hebben we iets te zeggen over hoe eerlijk we zijn in het leven of hoe dicht we bij ons zelf blijven, ik durf het niet te zeggen. Eerlijkheid en oneerlijkheid zijn twee concepten die hand in hand gaan, het een gaat niet zonder het ander. Waar leven en dus ‘bewustzijn’ is wordt geoordeeld en tegelijkertijd niet, het is een onreine wereld evenals dat hij rein is, weer afhankelijk van je focus.
Ik spreek makkelijk over te maken vergelijkingen terwijl de verschillen eerst niet te overzien leken, het oordeel zat hier in de weg. In de wereld die wij allemaal op onze eigen manier kennen lijken juist vergelijkingen makkelijker te maken dan het verschil; ‘de acceptatie’.
Het is het verbinden tussen twee werelden wat me constant bezig houdt. We hebben met ons allen te doen met meerdere werelden, parallelle werelden, die simpelweg parallel lopen of juist totaal niet lijken te stroken en voor de nodige wrijving zorgen, en er bestaan natuurlijk werelden in werelden. De twee-werelden theorie van Plato geeft het grote verschil tussen de ideeënwereld en de plaatjes wereld om ons heen aan. De theorie van parallelle universa ‘veel verschillende werelden’ laat zien dat de keuzes die we maken er eigenlijk niet toe doen omdat alle paralellen naast elkaar bestaan, toen ik achter deze theorie kwam gaf me dat veel rust, aangezien ik moeilijk keuzes kan maken juist omdat mijn binnenwereld zo enorm verschilt van de wereld om ons heen. Ik heb het dan niet perse over de ideeënwereld die naar voren komt in de theorie van Plato, maar een dieper liggende wereld die niet perse van mij is. Een abstracte binnenwereld, waar niet geoordeeld wordt en geen betekenis wordt gegeven, een wereld van vrede, totaal haaks op deze wereld. Ik ben met mijn lichaam het medium van deze twee werelden, aan de abstracte wereld kan ik aardse vormen geven om deze tot een beeldende vertaling te laten komen.
Ergens verschillen deze werelden niet heel veel van elkaar. De structurenwereld laat mij heel duidelijk zien dat waar ik mijn focus leg aantrekking is, een overeenkomst, dit terwijl de structuren niet veranderen, nog een overeenkomst. Onze blueprints zijn al lang gemaakt (kirlian-fotografie). Welke keuzes kunnen we zelf dan nog maken? Misschien hebben we iets te zeggen over hoe eerlijk we zijn in het leven of hoe dicht we bij ons zelf blijven, ik durf het niet te zeggen. Eerlijkheid en oneerlijkheid zijn twee concepten die hand in hand gaan, het een gaat niet zonder het ander. Waar leven en dus ‘bewustzijn’ is wordt geoordeeld en tegelijkertijd niet, het is een onreine wereld evenals dat hij rein is, weer afhankelijk van je focus.
Ik spreek makkelijk over te maken vergelijkingen terwijl de verschillen eerst niet te overzien leken, het oordeel zat hier in de weg. In de wereld die wij allemaal op onze eigen manier kennen lijken juist vergelijkingen makkelijker te maken dan het verschil; ‘de acceptatie’.